Filozof, antropolog kultury, muzyk.
W pracy naukowej zajmuje się metodologią nauk, logiką, kognitywistyką, filozofią społeczno-polityczną oraz poznawczymi aspektami neurobiologii. Posiada wieloletnie doświadczenie w dydaktyce jazzu i muzyki klasycznej. Od lat bada granice ludzkiego poznania – zarówno w jego kulturowym, jak i osobistym wymiarze. Łączy refleksję filozoficzną z doświadczeniem praktycznym, tworząc unikalne wyprawy, w których eksploracja geograficzna splata się z głębokim wglądem w siebie oraz z międzykulturowym dialogiem.

Jego zainteresowania antropologiczne obejmują nie tylko badanie kultur i relacji społecznych, ale też szeroko pojętą refleksję nad człowiekiem – z uwzględnieniem wymiarów poznawczych, estetycznych i egzystencjalnych. Szczególne miejsce w jego pracy zajmuje estetyka, w której artystyczna intuicja spotyka się z metodologią opartą na logice i modelach matematycznych. To właśnie tam prowadzi poszukiwania uniwersalnych struktur sensu i piękna. Jako antropolog skupia się na człowieku jako istocie kulturowej, społecznej i poznającej, łącząc badania kulturowe z analizą estetyczną i filozoficzną – zwłaszcza w kontekście doświadczenia i percepcji.

Jako kompozytor i muzyk – głównie w nurcie jazzu i world music – traktuje dźwięk jako narzędzie komunikacji między kulturą, naturą a świadomością. Improwizacja, podobnie jak podróż, opiera się na uważności, elastyczności i gotowości do spotkania z tym, co nieprzewidywalne. Te same zasady towarzyszą mu w pracy z grupami.

Wyprawy, które prowadzi, nie są jedynie eksploracją geograficzną. To proces poznawczy, w którym uczestnicy konfrontują się z własnymi schematami percepcyjnymi oraz narracjami, jakie budują o sobie i świecie. Spotkanie z odmiennymi strukturami kulturowymi, innym rytmem życia i relacją z naturą sprzyja wyjściu poza codzienne automatyzmy i pogłębieniu samoświadomości. To propozycja dla tych, którzy szukają doświadczeń przekraczających utarte ścieżki – zarówno w świecie zewnętrznym, jak i wewnętrznym.

Program wypraw opiera się na pracy z doświadczeniem – poprzez obserwację, rozmowę, ciszę, rytuał i dźwięk. Filozofia nie jest tu teorią, lecz praktyką – sztuką zadawania fundamentalnych pytań: kim jestem, jak żyję, co dla mnie ma znaczenie.

Namibia – dzięki swojej surowości, intensywności i przestrzeni – staje się nie tylko miejscem, ale też aktywnym uczestnikiem procesu przemiany.